കുറും കവിതകള്‍

മൂവന്തി ചോപ്പിലെ 
മിന്നാമിന്നി 
വാര്‍ദ്ധക്യം

മറവിയാകാശത്ത്
ചായം തേക്കുന്നു 
മധുരസ്മരണകള്‍

ആഗ്രഹങ്ങളെ 
അടക്കി നിര്‍ത്തുന്നു
വിള്ളല്‍ വീണ മേല്‍ക്കൂര

പെണ്ണെ , നിന്‍ കവിത
കടമിഴി കോണിലോ 
കൈ വിരല്‍ തുമ്പിലോ

വാകമരം പൂത്തു
ഓര്‍മ്മകളില്‍ 
എന്റെ മനവും

കൊടും തണുപ്പിലും 
കവിളിണകളെ തഴുകുന്നു 
ഇളം ചുടു നീര്‍

തിരമാലകള്‍ക്ക് 
മീതേ പായുന്നു 
ജീവിത നൌക

കാത്തിരിപ്പിന്റെ 
മധുരനൊമ്പരം
അത്തര്‍ മണക്കുന്നുവോ

പുതുമഴയില്‍ 
അനുരാഗിണിയായ്
മേടപെണ്ണ്

ഇലപ്പടര്‍പ്പുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ
വെള്ളിനാണയം
കണ്ണു ചിമ്മുന്നുവോ

മീനമാസത്തിലെ 
വെയില്‍ 
ഒരിറ്റു വെള്ളം തരൂ ..

പൊള്ളുന്ന നദി പോലെ 
വിയര്‍പ്പുചാലുകള്‍ 
ഹൃദയ ഭാരം

ചിറകിട്ടടിക്കുന്നു
പ്രണയക്കിളികള്‍
വാക്കുകളുടെ ജാലകത്തിലൂടെ

മനസ്സിനെ മയക്കുന്ന 
മയില്‍‌പ്പീലി തുണ്ടോ
കവിത

ഹൃദയത്തില്‍
കനലാഴി.
കണ്ണീരിന്റെ ഉപ്പ്

നമ്മള്‍ക്കിടയിലെ
അകലം 
'മൌനം' മാത്രം

അരങ്ങിലാടുന്നു വേഷങ്ങള്‍ 
അണിയറയില്‍ 
അഴിയാത്ത സത്യങ്ങള്‍

കൊയ്താലും തീരാത്ത
വിളവ്‌
സത്ക്കര്‍മ്മം

കണ്ണനോടുള്ള പരിഭവങ്ങള്‍

കണ്ണാ എന്നെ മറന്നുവോ നീ 
വിളിച്ചിട്ടും വിളി കേള്‍ക്കാത്തതെന്തേ..
കനവില്‍ നീ മാത്രമെന്നു നിനച്ചിട്ടും 
ഒരു മലരായ് പോലും കിനാവില്‍ വരാത്തതെന്തേ...

      കരയുവാനില്ല  കണ്ണുനീരിനിയും
      തരുവാനായ് കൈകളിലൊന്നുമില്ല 
      വിരഹിണിയാം നിന്റെ രാധയെപ്പോല്‍
      തേങ്ങുവാന്‍ മാത്രമാണോ വിധി ...

പരീക്ഷിച്ചു മതിയായില്ലേ കണ്ണാ
പരീക്ഷണങ്ങള്‍ ഇനി താങ്ങാന്‍ വയ്യാ
എന്നുടെ മൂകാനുരാഗം കാണാന്‍
നിന്‍ പുഞ്ചിരി മിഴികള്‍ക്കാവുന്നില്ലേ...

      എങ്കിലും കണ്ണാ നിന്‍ വേണുവിലെ
      മധുരഗാനമായ് മാറീടും ഞാന്‍ 
      അലിയാത്ത നിന്നുടെ മനസ്സിനുള്ളിലെ 
      സ്നേഹരാഗമായ് അലിഞ്ഞു ചേരും ....