തളർന്നു വീണാലുമണയാതെ സൂക്ഷിച്ച
കനൽതിരിയുള്ളിൽ നന്നായ് ജ്വലിച്ചിടേണം
ഇരുണ്ട പകലിലുമിടറാതെ നടന്നീടാൻ
ഇടയ്ക്കൊക്കെയൊന്നാളിക്കത്തിടേണം.
പറഞ്ഞവയൊക്കെപ്പതിരായിപോയാലും
പറയാതെതിരുന്നതെന്നുമുള്ളം നിറഞ്ഞിടേണം
ക്രൂരതയേറുമീകാലത്തിൽ
ബാലശാപങ്ങളേറിടുന്നൂ
വിരിയാതെ കൊഴിയുന്നു നാളത്തെ മൊട്ടുകൾ
സ്വന്തങ്ങൾ,ബന്ധങ്ങളന്യമായീടവേ
വാക്കുകൾ പോർവിളി കൂട്ടിട്ടുന്നു
അമ്മയെന്നുള്ളൊരാഭാവം മാറീടവേ
സ്വാർത്ഥരായ് മക്കളും മാറീടുന്നു.
കെട്ടകാലത്തിലെ കോലങ്ങൾ കെട്ടുവാൻ
കോപ്പുകൾകൂട്ടും നരജന്മങ്ങൾ
ദുഷ്ടതയേറുന്നയീ ലോകത്തു കാണുവാൻ
കാഴ്ചകളിനിയുമങ്ങേറെയുണ്ടോ?... ആവോ!
