സ്വന്തം
*******
സ്വന്തമായെന്തുണ്ട് പെണ്ണേ, ചൊല്ലൂ
"സ്വന്തം എനിക്കെ"ന്നു ചൊല്ലാൻ?
ചൊടികളിൽ പുഞ്ചിരിയല്ലോ? അയ്യോ,
ലിപ്സ്റ്റിക്കിൻ ചന്തമതാണേ..
നാണത്താലല്ലേ തുടുത്തൂ, കവിൾ?
ചായചുവപ്പാണതെല്ലാം.
നിൻമിഴിക്കെന്തൊരു ചന്തം പെണ്ണേ?
കണ്മഷി ചാർത്തിയതല്ലേ.
വാർമുടിക്കെട്ടിനഴകോ കേമം!
വിഗ്ഗാണതൊക്കെയും പൊന്നേ..
ചന്ദനവർണ്ണമാണല്ലോ ദേഹം?
ഈ നിറം ഫൌണ്ടേഷനാണേ.
ചിത്രത്തിൽ നീയെന്തഴക്? കേട്ടോ,
ഫോട്ടോഷോപ്പാണത് സത്യം
സ്വന്തമായെന്തുണ്ട് പെണ്ണേ, ചൊല്ലൂ
ഞാൻ മാത്രമാണെന്റെ സ്വന്തം.
അറിയില്ലെനിക്കൊട്ടും പാടുവാനെങ്കിലും
താരാട്ടുപാടിഞാനെത്രയെന്നോ!
കേട്ടുമറന്നുപോയ് മക്കളിന്നെങ്കിലും
ഓർത്തുമൂളുന്നു ഞാനേകയായി, വീണ്ടു-
മോർത്തു മൂളുന്നു ഞാനേകയായി....
(അറിയില്ലെനിക്കൊട്ടും)
ഇന്നൊരു താരാട്ടു പാടണമമ്മക്കായ്
സായാഹ്നയാത്രികയായതല്ലേ!
എൻ മടിത്തട്ടിന്റെ ചൂടിൽ മയങ്ങുമ്പോൾ
പൊഴിയുന്നു വാത്സല്യമിഴിനീർക്കണം!
(അറിയില്ലെനിക്കൊട്ടും)
താലോലം പാടി ഞാൻ കോരിത്തരിക്കുമ്പോൾ
എന്മനം സ്നേഹത്താൽ വിങ്ങുകയായ്.
ഓർമ്മകൾ മൂളുന്ന കൊഞ്ചലുകൾ, എന്റെ
താരാട്ടിന്നീണമായ് മാറുകയായ്.
(അറിയില്ലെനിക്കൊട്ടും)
സൃഷ്ടി
*******
തൂലികയേന്തവേ മാത്രമറിയുന്നു,
സൃഷ്ടിതൻ വേദനയെത്രമാത്രം!
അക്ഷരം വാക്കായി, വരികളായിട്ടതി-
ലൊരു നല്ല കവിത വിരിയുവാനായ്,
ഉള്ളിലൊരഗ്നിപ്രകാശപ്രഭാവമായ്
തെളിയുവാനായതു പടരുവാനായ്
സ്വസ്ഥമായുള്ള മനസ്സു വേണം; സദാ
വാഗ്ദേവിതന്റെയനുഗ്രഹവും.
അക്ഷരപ്പൂക്കൾ വിരിയവേ,യുൾത്തട-
മക്ഷയനിധിയായ് വിളങ്ങീടവേ,
നക്ഷത്രകാന്തിയുതിരും മനസ്സതി-
ലൊരു നവ്യസൃഷ്ടി പിറക്കുകയായ്!
നന്മകൾ ചെയ്തു കൊണ്ടൂഴിയെ
പുഷ്കലമാക്കണമെന്നുമെന്നും.
നല്ല പിറവിയതൊന്നിനു മാത്രമായ്
തൂലികയെന്നും ചലിച്ചിടാവൂ!
എന്നെ തനിച്ചാക്കിയെങ്ങനെ പോയിനീ
ഈ കൂരിരുൾപ്പാതതൻ വിജനതയിൽ?
താങ്ങായി നിൽക്കേണ്ട കൈകളല്ലേ, തെല്ലൊന്നു തലോടുവാനാരു കൂടേ?
പകൽപോലെ സത്യം തെളിഞ്ഞുനിൽക്കേ
പതിവുപോൽ പതിരായിക്കണ്ടതല്ലേ
പലനാളു കെഞ്ചി പറഞ്ഞിട്ടുമെന്തേയീ
മനമൊന്നു കാണാൻ കഴിഞ്ഞതില്ലാ?
വന്നവർ, പോയവർ ചൊല്ലും കഥകളിൽ
കാമ്പില്ലറിയുവാൻ ചിന്തനം വേണം.
ഭ്രമരങ്ങൾപോലെ മൂളീടുമീനൊമ്പരം
വിൺതാരമായെന്നെ മാറ്റിയെങ്കിൽ!
