ഓർമ്മകളിലെപ്പൊഴും
തത്തിക്കളിക്കുന്നു,
പൊന്നുമക്കൾ തൻ
പാദസരക്കിലുക്കം.
പിഞ്ചിളം കാലുകൾ
പിച്ചവെച്ചീടുമ്പോൾ
കൊഞ്ചിച്ചിരിക്കുന്നു
അമ്മമനമെന്നും.
എത്ര വളർന്നാലും
ആ ഇളംകൊഞ്ചലുകൾ
നെഞ്ചിലെത്താരാട്ടിൽ
പാലമൃതാകുന്നു.
തിങ്കൾക്കലകാട്ടി
കൊഞ്ചിച്ചു മാമൂട്ടി
താലോലം പാടുന്നു
താരാട്ടിനീണത്തിൽ
വാശി, കുറുമ്പുകൾ
കാട്ടിയോടീടുമ്പോൾ
ദേഷ്യം കാണിച്ചങ്ങനെ
ഉള്ളം കുളിർപ്പിക്കും.
അകലെയാണെങ്കിലും
അരികിലാണെങ്കിലും
മക്കളമ്മയ്ക്കെന്നും
പിഞ്ചുപൈതങ്ങൾപോൽ!
