സൗഹൃദമകലുമ്പോൾ

സൗഹൃദങ്ങളേ നിങ്ങളകലുമ്പോൾ..
എന്നകം കേഴുന്നു, നോവുന്നു.
പൊട്ടിയ കണ്ണാടിയിലെന്ന പോലെ
കാഴ്ചകൾ ചിതറുന്നു....

ഹൃദയത്തിൽ കുളിരായും
മോഹത്തിൽ താലോലമായും
തളർച്ചയിൽ  തുണയായും
കൂടെയുള്ളപ്പോൾ എന്തൊരു
ആത്മബലം,
സുരക്ഷിതബോധം!

പലവുരു ചൊല്ലിയ വാക്കുകൾ
അരികു വിട്ടു പറന്നകലുന്നുവോ?
കനിവുകൾ വറ്റിയ തടാകം
കൊടും വരൾച്ചയിൽ  വിണ്ടുവോ?

മിഴികളിലെ പേമാരി തോർന്ന
ഇടവേളകൾക്ക് കൂട്ടായ്
ഉദയംതേടിപ്പറക്കുന്ന വാക്കുകൾ തൻ
കലപിലയൊച്ചകൾ......

എങ്കിലും....ഇടയ്ക്കെപ്പേഴോ
മാനസ്സുകൾക്കിടയിൽ രൂപപ്പെടുന്നു
ആകാശം മുട്ടും മതിലുകൾ.....!

ഏകാന്തതയുടെ പടവുകൾ
കയറിത്തളരുന്ന വേളയിൽ
തേൻ തുള്ളിയാവേണമീ
ഊഷ്മള സൗഹൃദ നിലാവലകൾ....!

കാലം തീർത്ത ജീവിതപ്പടവുകളിൽ  കാലിടറാതെ ഉയരത്തിലെത്തുവാൻ
തൊട്ടു തൊട്ടു നീങ്ങാം, നമുക്കിനി...
ഉൾത്തുടിപ്പുൾ നുണഞ്ഞ്
 ക്ഷീണമകറ്റാം......!
~