സ്വപ്നങ്ങളുടെ ദുര്‍മരണം

ആകാശത്ത് കാര്‍മേഘം

ഉരുണ്ടു കൂടുന്നു,

മനസ്സില്‍, ഓര്‍മ്മയിലെ കഴുകന്‍ ,

ചിറകടിച്ചു നില്‍ക്കുന്നു.

അന്ധകാരത്തില്‍, 

വിജനമായ വഴിയിലൂടെ 

നീങ്ങുമ്പോള്‍ ,

ഹൃദയ ശൂന്യതയുടെ 

ജീര്‍ണ്ണിച്ച ഗന്ധം.

എവിടെയോ ഇരുന്നു 

നോക്കുന്ന മൂങ്ങ കണ്ണുകള്‍,

പൊട്ടിയ തംബുരുവിലെ 

അപശ്രുതി പോലെ-

ഹൃത്തിനെ ഉലയ്ക്കുന്നു, 

പുറത്ത് ഇടിമിന്നലുകള്‍ 

താണ്ഡവമാടുമ്പോള്‍ ,

ഹൃദയാങ്കണത്തില്‍

ഘോരാനുഭവങ്ങളുടെ 

പേമാരി പെയ്യുന്നു...

മനസ്സിലെ  വൈരൂപ്യം മറയ്ക്കാന്‍ 

വാക്കിനെ വാളാക്കി

തുള്ളുന്ന കോമരങ്ങള്‍,

സ്വാര്‍ഥതയുടെ നീരാളി-

പ്പിടുത്തത്തില്‍ വീണു 

നിണമൊഴുക്കുന്നു..

ചവര്‍പ്പും കയ്പ്പും നിറഞ്ഞ 

ഭ്രാന്തന്‍ ചിന്തകളില്‍,

വിഷാദത്തിന്റെ നിശ്ശബദ്തയിലൂടെ 

തൂങ്ങിയാടുന്ന ,

"സ്വപ്നങ്ങളുടെ ദുര്‍മരണം".