അടര്‍ന്നു വീണ
കിനാക്കളുടെ
ചുവന്ന പ്രതലത്തില്‍
താണ്ടവമാടുന്ന
ദുഃഖത്തിന്റെ നീറ്റല്‍.
രാവിന്റെ നിശ്ശബ്ദതയില്‍
വാതിലില്‍ മുട്ടിവിളിച്ച
പകല്‍ മാന്യതയുടെ
മുഖംമൂടിയണിഞ്ഞ
കാമ കോമരത്തിന്റെ
ശ്രിംഗാര ലാളനത്തില്‍
രാസനൃത്തമാടിയ
ചുണ്ടുകളില്‍ നിണം
പൊടിയുന്ന നീറ്റല്‍.
തളര്‍ന്നു വീണ
കാന്തന്റെ മുഖവും
തൊട്ടിലില്‍ വിരല്‍
കുടിച്ചു മയങ്ങുന്ന
പൈതലിന്‍ ഞരക്കവും
നിശ്ശബ്ദ നോവായ്‌
നെഞ്ചിലടിയുമ്പോള്‍
മുല്ലപ്പൂ വിതറിയ
മെത്തയിലും മനം
മുള്‍പ്പടര്‍പ്പില്‍
ശയിക്കുന്ന നീറ്റല്‍.
കാലാഗ്നിജ്വാലയില്‍ ,
വെന്തു നീറുന്ന
കുടുംബത്തെ
നോക്കുവാന്‍,
‘അഭിസാരിക’യെന്ന
വിളിപ്പേര് കേട്ടപ്പോള്‍
പിഴപ്പിക്കുന്നവന്‍
എന്നും മാന്യനോ?
പിഴച്ചവളുടെ
ചോദ്യത്തിലും നീറ്റല്‍.
No comments:
Post a Comment