Monday, October 3, 2016

തൂവല്‍ സ്പര്‍ശം

പതിയെ നീ മൊഴിഞ്ഞു കാതിൽ പുതുമഴയുടെ കിന്നാര൦ പോൽ പാദസര കിലുക്കമോടെ , പരിഭവത്തിൻ മൊഴി മണികൾ !

നിറഞ്ഞു നിന്നു ഹൃദയ വാനിൽ തരള മധുര സ്നേഹ ഭാവ൦ കരുണയേറു൦ മിഴികളാലെൻ കദനമെല്ലാ൦ പെയ്തൊഴിഞ്ഞു.
(പതിയെ )
കഠിനമേറും പാതകളിൽ
പതറി നില്ക്കു൦ പാദങ്ങൾക്ക് കരുതലായി നമുക്കെന്നു൦ കര൦ പിടിക്കാ൦ കൂട്ടു കൂടാ൦..
(പതിയെ ) ഇല കൊഴിയു൦ ശിശിരങ്ങള്‍ വിട പറയാൻ നേരമായി ഹ്യദയം പൂക്കു൦ പുതു വസന്ത൦ വിരുന്നൊരുക്കി നമ്മുക്കു മാത്ര൦ !!
(പതിയെ )
at

4 comments:

Subscribe to: Post Comments (Atom)

ഗതികെട്ട കാലം

  ഗതികെട്ട കാലം വി- ദൂരമല്ലെന്നോർത്തു മുന്നോട്ടു പോക  നാമേവരും ധീരരായ്. കൂട്ടായതാരൊക്കെ- യുണ്ടെങ്കിലും ഭൂവി- ലാരോഗ്യമില്ലെങ്കിൽ  വീഴാമപശ്രുത...

  • ചെറു വരികള്‍
    വാടാത്ത ഓർമ്മകൾ ചേർത്തുവെച്ച്  ഒരു മാല കോർക്കാം, ജീവിതം തുടിക്കുമൊരു നിറമാല. മഞ്ഞണിപ്രഭാതത്തിലേക്ക് പിച്ചവെച്ചെത്തുന്ന അർക്കകിരണങ്ങൾ; കി...
  • തെരുവിന്റെ മക്കള്‍
    കത്തിജ്വലിക്കുന്ന സൂര്യനു താഴെ , പിച്ചതെണ്ടുന്ന കുഞ്ഞിളം ബാല്യം . തുട്ടുകൾക്കായി നീട്ടുംകരങ്ങൾ തട്ടിമാറ്റിയകറ്റുന്നു നമ്മൾ.. ശ...
  • യാത്ര
      ഇരുളലകൾ വീണൊരെന്നോർമ്മകളിലിന്നലെ ചെറുതുള വീഴ്ത്തിയകന്ന കാറ്റ് പറയാൻ മറന്നുവോ വല്ലതും? കേവലം ചൂളമിട്ടോർമ്മപ്പെടുത്തൽ മാത്രം! വെള്ളിവെളിച്ചത...