പ്രണയ നൊമ്പരം

പ്രണയത്തിന്‍ ചാമരം വീശിയപ്പോള്‍ ,
മിഴികളില്‍ വിരിഞ്ഞോരായിരം ദീപങ്ങള്‍ .
അലയുന്ന കാറ്റിന്റെ വികൃതികലേല്‍ക്കാതെ,
മിഴിപ്പീലി കൊണ്ട് മറച്ചു വെച്ചു.

സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ പാടിയ ചുണ്ടില്‍ ,
പ്രണയത്തിന്‍ ഈരടികള്‍ മൂളി നിന്നു.
മറ്റാരും കാണാതിരിക്കുവാന്‍ വേണ്ടി,
കരളിന്റെ ചെപ്പിലടച്ചു വെച്ചു .

എങ്ങു നിന്നോ വന്ന കള്ളി പൂങ്കുയില്‍ ,
മായാജാലം കാട്ടി കൊണ്ട്,
ഇമയടച്ചു തുറക്കും മുന്‍പേ ,
പ്രണയത്തെ കൊത്തി പറന്നു പോയി.

തേങ്ങുന്ന കരളിന്റെ നൊമ്പരം മറയ്ക്കുവാന്‍ ,
വദനത്തില്‍ വിരിയുന്നു പുഞ്ചിരി പൂവുകള്‍
വേദനയിലും മധു കിനിയുന്ന മോഹമായ് ,
മൌനത്തിലൊളിപ്പിച്ചു വയ്ക്കുമീ പ്രണയം.