ഹൃദയകോവിലിലിന്നു ഞാൻ
കിനാവുകൊണ്ടൊരു- തുലാഭാരം നടത്തി .
ദേവനുമില്ല ,ദേവിയുമില്ല ....
പൂജക്കായ് പുഷ്പങ്ങളേതുമില്ല
വാടാമലരായെൻ സ്വപ്നങ്ങളും
വാടിതീരാത്ത ദു:ഖങ്ങളും ....
ദീപാലങ്കാരമായെൻ നിറനയനങ്ങൾ,
നേദ്യമായതെൻ ജീവിതവും...
പ്രതിഷ്ഠയില്ലാത്തൊരാ മാനസകോവിലിൽ
തീരാത്ത ദുഃഖത്താൽ അർച്ചനചെയ്യവേ
കണ്ണുനീർ പുഷ്പങ്ങളിൽ തെളിഞ്ഞു വന്നു
നിഴൽ പോലെയെൻ സ്വപ്നദേവൻ!! .
Saturday, December 10, 2016
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
യാത്ര
ഇരുളലകൾ വീണൊരെന്നോർമ്മകളിലിന്നലെ ചെറുതുള വീഴ്ത്തിയകന്ന കാറ്റ് പറയാൻ മറന്നുവോ വല്ലതും? കേവലം ചൂളമിട്ടോർമ്മപ്പെടുത്തൽ മാത്രം! വെള്ളിവെളിച്ചത...
-
വാടാത്ത ഓർമ്മകൾ ചേർത്തുവെച്ച് ഒരു മാല കോർക്കാം, ജീവിതം തുടിക്കുമൊരു നിറമാല. മഞ്ഞണിപ്രഭാതത്തിലേക്ക് പിച്ചവെച്ചെത്തുന്ന അർക്കകിരണങ്ങൾ; കി...
-
തിരയേകും ചുംബനനിറവിൽ തീരംകൊള്ളും നിർവൃതിയുടെ ആഴം കടലോളം....! നിരന്തരം പകർന്നു കിട്ടുന്ന ആ നിർവൃതിയുടെ അനിർവ്വചനീയ നിമിഷങ്ങളാവണം വീണ്ടും വ...
ഇനി ഒരു പുഷ്പാഞ്ജലി കഴിച്ചേക്കൂ.
ReplyDeletehaha.ok sudhi.. thanku
Delete☺
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
Deleteനല്ല സാഹിത്യഭാഷ..... ഇഷ്ടം...
ReplyDeletesneham geethaji
Delete