വ്യാകുലം
.................
നേർത്തമിഴിയുമായ് കാത്തിരിപ്പൂ
മക്കൾ വരുമെന്ന വഴിക്കണ്ണുമായ്
മിഴി നിറഞ്ഞാലുമിമ ചിമ്മാതെ
രാപകൽ മക്കളെ കാത്തിരിപ്പൂ..
വർഷമൊന്നു കഴിഞ്ഞിട്ടും കണ്ടില്ല
വർത്തമാനങ്ങളൊന്നുമേയില്ല
കെട്ടിപിടിച്ചൊന്നു മുത്തം കൊടുക്കാൻ
നെഞ്ചകമിന്നു വിങ്ങുമെത്രേ.!
ഇത്രയും നാളവർക്കായി ജീവിച്ചു,
കൂട്ടിയ കണക്കൊക്കെ പിഴച്ചല്ലോ
കഷ്ടപ്പാടേതുമറിയാതിരിക്കുവാൻ
ഉള്ളിലെല്ലാമടക്കിയ നൊമ്പരം..!
പണ്ടവർ തമ്മിലടിപിടി കൂടുമ്പോൾ
കുസൃതിക്കളിയായിട്ട് കണ്ടതും.
ഇന്നവർ സ്വത്തിനായി പിടിവലി,
തൻകാര്യം മാത്രം നോക്കുന്നവരായി
സമയമില്ലാർക്കും മിണ്ടുവാൻപോലും
സഹജരെല്ലാം പണത്തിനായോടും .!
പണവുമുണ്ടാക്കി കിതച്ചു വരുന്നരം
സ്വന്തവും ബന്ധവുമന്യമായ് പോവുന്നു..!
വൃദ്ധ സദനങ്ങളേറുമീ കാലത്ത്
കഷ്ട നഷ്ടത്തിനും സ്ഥാനമേയില്ല
ആവും കാലത്ത് ചിന്തിച്ചീടേണം നാം
ആവാത്ത കാലവാസമെവിടെയെന്ന്‌..?
No comments:
Post a Comment