ചില ചിന്തകള്‍...ചെറിയ വരികളിലൂടെ..

ഇണങ്ങിയതിൽ കൂടുതൽ
പിണങ്ങിയിട്ടും എന്തേ
നിന്നോടിത്ര സ്നേഹം..!

കണ്ണീർക്കടലിൽനിന്നു-
ദിക്കുന്നൊരുസൂര്യൻ;
പ്രതീക്ഷ കൈവിടാതെ.

നിഴലിനെന്തൊരഴകാ 
നിലാവുതൂവിയ മേട്ടിൽ; 
നീലരാവേ നീയും...!

ആകാശമേ,നീയൊരു
കുളിർമഴയായ് പെയ്തിറങ്ങി,
എരിയുമീഭൂമിയ്ക്കുവരമാവുക.

നിറസ്നേഹത്തിൻറെ മഹാ- 
സാഗരംതന്നെയാണ് ഓരോ 
കുഞ്ഞരുവിയും ലക്ഷ്യമിടുന്നത്.

അടർന്നുവീണ
സ്വപ്നത്തിൻ കവിളിൽ
കണ്ണുനീർനനവ്.

ചുരുട്ടിവെച്ച പായ-
ക്കുള്ളിൽ കൺമിഴിക്കുന്നു
അന്ധവിശ്വാസങ്ങൾ....!

കാതങ്ങളെത്രോ അകലെ
നാം, എങ്കിലും,സ്നേഹപ്പൊൻ-
വെയിൽപ്രഭയാൽ
ആത്മാവിൽ വസന്തം
ആവാഹിച്ചു വരുത്തുവോർ.

ആകാശത്തോളം ഉയർന്ന
സ്വപ്നങ്ങളായാലും വേരുകൾ
മണ്ണിൽ തന്നെ വേണം

ഉള്ളില്‍ കരഞ്ഞാലും കണ്ണു-
കളിൽ കരുതും പുഞ്ചിരി;
സ്നേഹോപഹാരം........

നിലാവ് നോക്കി
രണ്ടു മിഴിപ്പക്ഷികള്‍.
ഏകാന്തതീരം

രാത്രിയുടെ അന്ത്യയാമം
നിശ്ശബ്ദതയുടെ വാതിൽ
പതുക്കെ തുറന്ന് പുലരിയുടെ
വരവിനായി കാത്തിരുന്നു;
വരും,വരാതിരിക്കില്ല.......

അരുണോദയം കിഴക്ക്
കൺമുന്നിലൊരു നക്ഷത്ര-
ത്തിളക്കം;കുളുർക്കും മനം.

പലവിധ ലഹരിയിൽ
മദിച്ചും രസിച്ചും 
പുളകംകൊള്ളുന്നവരേ,
വിശപ്പിൻപിടിയിൽ
പുളയുന്നോർതൻ
അഴലറിയാമോ,
അന്നത്തിൻ-
വിലയറിയാമോ?

എന്നിലൂടെ
ഒരു പുഴയൊഴുകുന്നുണ്ട്;
കൊടിയ വേനലിലും
വറ്റാത്ത,എൻ-
കരകളെ തഴുകിത്തലോടി
ഉർവ്വരമാക്കുന്ന,
നീയെന്ന പുഴ.....!

കടലോള൦ സ്നേഹമുള്ളിലുണ്ടെന്കിലു൦ 
കടുകോള൦ പോലു൦ കാട്ടാതിരുന്നാൽ 
കരിഞ്ഞുണങ്ങും മാനസ വാടികൾ .

എൻ കിനാച്ചില്ലയിൽ
മയങ്ങും നിലാപ്പക്ഷീ,വസന്ത
മെത്തി, ഉണരുക നീ .

ചിറകൊടിഞ്ഞ പക്ഷി ഞാനെ-
ങ്കിലും പറക്കാമീ വാനിലിനിയും
നിൻതുണതൻ ബലത്താൽ.

എൻറെ സ്വപ്നങ്ങൾ
എന്നോടൊപ്പം ഒടുങ്ങുന്നു
ഹ്രസ്വമീ ജീവിതം,ഇയ്യാമ്പാറ്റ.


അടിമയും ഉടമയുമില്ലാതെ
ഇമ്പമോടെ വാണാൽ,
കുടുംബമൊരു പൂങ്കാവനം.

പടർന്നുമുറ്റിയ മുന്തിരിത്തോപ്പിൽ
നുഴഞ്ഞുകയറുന്നൊരു പാവൽ;
മരച്ചില്ലയിലൊരു തത്തമ്മ.

ഒറ്റപ്പെടലിൻെറ ചില്ലയിൽ
തേങ്ങുന്നുണ്ട് ഒരൊറ്റമൈന;
നനയുമോർമ്മകൾ.

നേർത്തൊരു
മൗനത്തിനപ്പുറം,
അലിവൂറുന്ന
നന്മതൻതീരത്ത് ,
ഒരു ചെറുകാറ്റിൻ
പുഞ്ചിരിത്തുമ്പത്ത്,
നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങൾ
പിണയുന്നനേരത്തൊഴുകി-
വരും നറുമണമീയാകാശം
നിറയെ പടർന്നു നിറയട്ടെ....