പണ്ടെന്റെ നാട്ടുവഴികളിലൂടെന്നും
ആടി വരുന്നൊരു കാളവണ്ടി!
കിങ്ങിണിയ്ക്കൊപ്പം, മണിനാദവും പിന്നെ,
വേഗതയ്ക്കായൊരു ചാട്ടവാറും!
കണ്ഠത്തിലേറ്റും നുകത്തിന്റെ ഭാരം
കിതപ്പായ് പുറത്തേക്കു ചാടീടുമ്പോൾ
നിശ്ശബ്ദതേങ്ങലായ് മാറുന്നു, ജീവിത -
വിധിയെ പഴിക്കുന്നിതശ്രുവർഷം!
ജീവിതഭാരം ശിരസ്സിലേറ്റി ,താഴ്ച,
വീഴ്ച്ചയാൽ ഉള്ളകം പൊള്ളിടുമ്പോൾ
രണ്ടറ്റം മുട്ടിക്കാനോടിക്കിതക്കുന്ന
നാം വണ്ടിക്കാളകൾ മാത്രമല്ലോ!
ചൊല്ലാതെവയ്യൊന്നുമെങ്കിലു,മൊരുക്കി-
ലെത്രമേൽ സുന്ദരമാനാട്ടുകാഴ്ചകൾ!
നഷ്ടങ്ങളാണെങ്ങും കൂട്ടത്തിലാഗ്രാമ-
ഭംഗിയുമന്യമായ് തീർന്നുവല്ലോ!
**************
No comments:
Post a Comment