സ്നേഹത്തിൻ രാഗത്തിലെഴുതുമീ വരികളിൽ
ജീവൻ പകർന്നു നീ കൂടെനില്ക്കേ
സ്നേഹനിറവിനാലറിയാതെയുൾത്തടം
പുളകത്തിൻ മലർവാടിയായപോലെ...!
പാതി വഴിയിലിടറിയ വാക്കുകൾ
അർത്ഥമറിയാതെ തേങ്ങിയപ്പോൾ
നിൻ കൂട്ടെനിക്കെത്ര ധന്യമാം സാന്ത്വനം
ഈ വേള നീയെന്നെപ്പുല്കിടുമ്പോൾ
അറിയാതെ ഞാനൊന്നു പതറിയ വേളയിൽ
അരുമയായ് കൂടെ നീ ചേർത്തുനിർത്തി,
എത്രയോനാളായെൻ ഹൃദയവനിയിലെ
വാടാത്ത പൂവായ് സുഗന്ധമേകി....!
കാരുണ്യ സാഗരമാകും നിൻ ഹൃത്തിലെ
ഒരു ചെറുതിരയായലയടിക്കാൻ..
എൻ മനമെന്നും കൊതിച്ചു നില്പൂ
എൻ മാനസതോഴാ ചേർന്നു നില്ക്കൂ
ഹൃദയമാംവാടിയിൽ വാടി വീഴാതെ
എന്നെന്നുംപൂക്കും വസന്തമേ നീ...
നിറയുകെൻ മനസ്സിന്റെ കാലചക്രങ്ങളിൽ
ഒരിക്കലും പിരിയാത്ത തെന്നലായി!..
അകലുവാനാവില്ല കൂട്ടുകാരാ, നിന്റെ
സ്നേഹത്തണലിൽ ഞാൻ വിശ്രമിക്കാം.
വാടിക്കരിഞ്ഞിങ്ങുവീഴുവോളം നിൻ്റെ
വരികളിൽ പൂത്തു മണം പരത്താം....!
No comments:
Post a Comment