പുനർജനി

മടിച്ചു നിന്നൊരാ പദങ്ങളോരോന്നും

മൊഴികളായ് ചുണ്ടിൽ നടനമാടുന്നു.

പ്രണയപുഷ്പങ്ങൾ വിരിയും വാടിയിൽ 

ഇളംകാറ്റൊന്നിതാ കടന്നുപോകുന്നു.

അനുരാഗം ചൊല്ലും മൊഴികളൊക്കെയും

കിനാവുകൾ കണ്ടു ത്രസിച്ചൊരാക്കാലം

വസന്തമായിതാ നിനവിൻ ചില്ലയിൽ

അതിമധുരമായ് മിഴി തുറക്കുന്നു.

ചിണുങ്ങിപ്പെയ്യുമീ മഴക്കുളിരിലായ്

ഇരുഹൃദയങ്ങളിഴുകിച്ചേരുമ്പോൾ

പുലരിപ്പൊൻപ്രഭ പടരുന്നു, ഹൃത്തിൽ

വിടരുന്നു പുനർജ്ജനിയുടെ മന്ത്രം!